dinsdag 9 april 2013

Karremans zetbaas


Onderweg in de tijd, zijn en niet meer zijn

De wachtkamer zit vol. Uit de slordige stapel oude tijdschriften,
karakteristiek voor de wachtkamer van de dokter, pak ik een
oude Elsevier. Niet mijn favoriete tijdschrift maar toch.
‘Karremans wordt niet vervolgd’.
Hoever moet ik terug gaan in mijn herinnering, juli 1995 ? 
Ieder jaar ben ik in juli in Normandiƫ, Europees slagveld in 1944.
Bezoek aan het Duitse ereveld Orglandes hoort tot het 
jaarlijks ritueel. Een oorlog kent twee kanten.

De dokter neemt de tijd voor zijn patiƫnten. Ik peins. Hoe zou de
geschiedenis oordelen als Karremans na weigering van luchtsteun 
door de Franse generaal Janvier, de enclave wel verdedigd had?
Zijn onvoldoende bewapening had roem en mogelijk tientallen 
dode Nederlandse soldaten opgeleverd. Was hij onze held 
geworden, een beetje als Karel Doorman, “Ik val aan volg mij”, 
of hadden we dan een onderzoekscommissie gekregen die hem
verweten had dat hij zich niet had overgegeven?

‘Zetbaas’ is het kopje van het stukje in Elsevier. Zat Karremans 
er namens ons? De herinnering ziet een stuntelige Karremans 
naast Mladic. De beslissing van de zetbaas terplekke zou zonder 
de massamoord die volgde geen collectief verwijt hebben 
opgeleverd.

Wij zijn er nog zolang wij herinnerd worden, dus Karremans 
is er nog. 
De slachtoffers van de massamoord in Srebrenica zijn er ook nog.


Herinnering kan een idee levend houden
Eneo-ateliers helpt met het vormgeven van herinnering.

Hoe wij dat doen: kijk op  www.eneo-ateliers-urn.com




Geen opmerkingen:

Een reactie posten