Eneo-ateliers
Stravinski en San Michele en de honderd jaar oude
‘Le sacre du printemps’
‘Le sacre du printemps’
Onderweg in de tijd, zijn en niet meer zijn
Over water met een vaporetto op weg naar het glaseiland Murano stap ik uit op het dodeneiland San Michele. Het moet zo zijn, een van onze Eneo herinnerings boten heeft de vorm van een gondel en draagt de naam San Michele.
Het regent druilerig over land en water. De lucht, loodgrijs ontkent de horizon.
Jgor Stravinski een van de belangrijkste componisten van de 20e eeuw wilde hier begraven worden. Destijds werd hij gebracht door een glanzend zwarte rouwgondel.
Er liggen bloemen en wat steentjes op de eenvoudige plaat. Dit jaar werd ‘le sacre du printemps’ honderd jaar. Voor kenners en liefhebbers begon met dit stuk de muziek van de 20e eeuw. Geen bijlage bleek hem dit jaar vergeten.
Waarom wil iemand die in Rusland geboren is, in New York overlijdt, begraven worden op het Grieks Orthodoxe deel van San Michele.
Hoeveel behoefte aan vormgeven na je dood kan je hebben na een leven zo vol vormgeven als dat van Jgor Stravinski?
Herinnering passend vormgeven is een kunst
Eneo-ateliers doet dat met herinnerings boten.
Hoe wij dat doen kijk op: www.eneo-ateliers-urn.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten