Eneo-ateliers
Niet om weg te spoelen
Onderweg in de tijd, zijn en niet meer zijn
‘Alleen het eindeloze van de nacht leidt tot ongehoorde schilderijen van geluk, de geur van de sterren in het gras’.
Blond was ze en mooi, heel mooi. Verliefd was ik, heel verliefd en bij toeval las ik die prachtige regel. Het bleek de eerste regel van een gedicht van Hans Lodeizen.
Perfect de liefde beschreven zoals ik het zelf onderging. Zij maakte het uit, ik dacht nooit meer gelukkig te kunnen worden. Dat viel na enige maanden reuze mee, maar het gedicht bleef een bijzondere plaats in mijn geheugen innemen.
Nu, jaren later, overvalt me de dierbare herinnering.
Op ooghoogte hangt een scheurkalender. Lodeizen, hoef ik niet te lezen, ik ken het nog steeds uit mijn hoofd.
Op ooghoogte hangt een scheurkalender. Lodeizen, hoef ik niet te lezen, ik ken het nog steeds uit mijn hoofd.
'Hoe kan een uitgever zo’n prachtig gedicht op een scheurkalender zetten' vraag ik het gezelschap. Men kijkt mij verbaasd aan. Het geeft me de gelegenheid te vertellen dat Lodeizen het schreef op zijn terugreis per schip, hevig verliefd op een zwarte jongen die hij in de VS had moeten achter laten.
Dat het om een zwarte jongen en niet om een blond meisje ging ontdekte ik veel later.
De schoonheid en de zeggingskracht van de poëzie, zo bleek waren er niet minder om.
Oordeel zelf.
Allen het eindeloze
van de nacht leidt tot ongehoorde
schilderijen van geluk en de geur
van de sterren in het gras, de krekels
van de hemel. De dagen deinen
als op hoge zee naar onberekenbare
verlorenheid
aanstonds de gewone
weg van het leven waar
je alleen zult zijn en dit
het enigste brood voor vele nachten
herinner dan hoe de vuurvliegen
sterren op aarde hebben genaaid.
Herinnering maakt uit wie wij zijn.
Eneo-ateliers helpt met vormgeven aan herinnering.
